Od. Chepriego cd. Nyks

- Przyjemnie - jego oblicze wykrzywił grymas, coś na kształt krzywego uśmiechu.
Wadera puściła tą uwagę mimo uszu. Z gracją wskoczyła na półkę skalną i spojrzała na Chepriego z góry. Miał ochotę parsknąć, ale powstrzymał się. Przycupnął naprzeciw niej, ale wciąż na dole.
- I po co mnie tu przyprowadziłaś?
- W gości.
Basior rozejrzał się. Jego domostwo wyglądało przy tym bardzo biednie... No dobrze, nie oszukujmy się, nawet bez porównywania do innych jak wyglądało biednie. Ale on sam nigdy nie potrzebował tak wielkich legowisk. W nich się śpi, ale biega.
Darował sobie komentarz na temat, w jego mniemaniu, kiczowatej, ogromnej, wydrążonej w skale głowie byka, choć na pewno jej wykonanie zajęło sporo czasu. I te świecące symbole były dość ciekawe. Miały jakieś znaczenie, czy tylko stanowiły element dekoracyjny? No dobrze, musiał spytać.
- A to co? - wskazał łapą na obiekt jego dociekań.
- Trudno mi powiedzieć. Było już tu, kiedy się wprowadziłam. Mieszkam tu stosunkowo od niedawna.
- A nie jesteś ciekawa?
- Nie...
- Nie?
- No dobrze, może trochę.
- Jak myślisz, może to ma związek z jakimiś wierzeniami...
- Nie wiem, możliwe.
- Jeśli chcesz, możemy to sprawdzić.

Nyks?